Μια μεταφορά στην κινηματογραφική οθόνη είναι το έργο του Έρμαν Έσσε «ΣΙΝΤΆΡΤΑ»
Σε μια συνεχή αναζήτηση του Εγώ, του όντως όντος του, ο Σιντάρτα, γίνεται από ασκητής Βραχμάνος, ηδυπαθής και άσωτος έμπορος, «περαματάρης» ενός ποταμού, πατέρας, Σιντάρτα. Συνειδητοποιεί ότι η Αντίληψή του για την Πραγματικότητα ως πέπλου που σκεπάζει τα Αληθινά πράγματα, τον οδηγεί σε κυκλικές (ούτε καν ελικοειδείς…) ασκητικές επαναλήψεις που κανένα νόημα δεν έχουν: «Το νόημα και η ουσία, δεν ήταν κάπου πίσω από τα πράγματα. Βρισκόντουσαν μέσα τους, μέσα σε όλα.»
Τελικά, για τον Σιντάρτα, για να βρεις τον Εαυτό σου, πρέπει να ακολουθείς τη «φωνή μέσα σου»• ξέρει πολύ καλά να σε συμβουλεύει…
Ίσως έπειτα, το να απέχεις από τα πάθη να είναι πολλές φορές χειρότερο από το να εγκύψεις σε αυτά. Διότι και μόνο αυτό θα σου δείξει τις αδυναμίες σου, τι δεν θες να είσαι, από τι θες να απομακρύνεσαι. Και ακόμη και αυτό είσαι Εσύ.
Όμως, η λύση δεν βρέθηκε για τον Σιντάρτα ούτε στην αποχή από κάθε αίσθημα - συναίσθημα, ούτε στην πλήρη επίδοση σε αυτά. Βρέθηκε στην Αγάπη και στον σεβασμό για Όλα, και αυτή η Αγάπη δεν μπορεί να λάβει αρνητικό πρόσημο. Έχοντας περάσει ο ίδιος από άσωτη ζωή καταλήγει σε μια προσωπική «ηθική», και βρίσκει τελικά την Ουσία του σ΄ένα Ποτάμι, και σε όσα του έλεγε, και τον μέντορά του σε έναν απλό φτωχό άνθρωπο, που «ήξερε να ακούει όπως κανένας άλλος».
Ο Θεός, λοιπόν, για τον καθένα μας μπορεί να βρίσκεται στο πιο απλό πράγμα. Μπορεί να ψάχνουμε τον καλύτερο και τον πιο σοφό δάσκαλο - όπως ο Σιντάρτα - , αλλά τελικά αυτός που θα νοηματοδοτήσει τη ζωή μας να είναι αυτός που ποτέ δεν τον αξιολογήσαμε ως τέτοιο. Αν κάτι μπορούμε να συνάγουμε από τον Σιντάρτα είναι η αποδοχή και η Αγάπη προς Όλα (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας). Η Ηθική δεν συνδέεται με το δέον γενέσθαι ούτε με το Καλό, αλλά με το Είναι.
Και η συνθετότητα της φύσης, μας διδάσκει την απλότητά της:
«Όπως το νερό σκαρφαλώνει στον ουρανό και γίνεται βροχή, και πέφτει απ’ τον ουρανό και γίνεται πηγή, ρυάκι, ποταμός, που τρέχει απ΄την αρχή και κυλάει πάλι, έτσι και το Είναι μας μεταβάλλεται, αλλά ποτέ δεν παύει να Είναι, όπως το νερό σε κάθε μορφή του παραμένει νερό.»
Σε μια συνεχή αναζήτηση του Εγώ, του όντως όντος του, ο Σιντάρτα, γίνεται από ασκητής Βραχμάνος, ηδυπαθής και άσωτος έμπορος, «περαματάρης» ενός ποταμού, πατέρας, Σιντάρτα. Συνειδητοποιεί ότι η Αντίληψή του για την Πραγματικότητα ως πέπλου που σκεπάζει τα Αληθινά πράγματα, τον οδηγεί σε κυκλικές (ούτε καν ελικοειδείς…) ασκητικές επαναλήψεις που κανένα νόημα δεν έχουν: «Το νόημα και η ουσία, δεν ήταν κάπου πίσω από τα πράγματα. Βρισκόντουσαν μέσα τους, μέσα σε όλα.»
Τελικά, για τον Σιντάρτα, για να βρεις τον Εαυτό σου, πρέπει να ακολουθείς τη «φωνή μέσα σου»• ξέρει πολύ καλά να σε συμβουλεύει…
Ίσως έπειτα, το να απέχεις από τα πάθη να είναι πολλές φορές χειρότερο από το να εγκύψεις σε αυτά. Διότι και μόνο αυτό θα σου δείξει τις αδυναμίες σου, τι δεν θες να είσαι, από τι θες να απομακρύνεσαι. Και ακόμη και αυτό είσαι Εσύ.
Όμως, η λύση δεν βρέθηκε για τον Σιντάρτα ούτε στην αποχή από κάθε αίσθημα - συναίσθημα, ούτε στην πλήρη επίδοση σε αυτά. Βρέθηκε στην Αγάπη και στον σεβασμό για Όλα, και αυτή η Αγάπη δεν μπορεί να λάβει αρνητικό πρόσημο. Έχοντας περάσει ο ίδιος από άσωτη ζωή καταλήγει σε μια προσωπική «ηθική», και βρίσκει τελικά την Ουσία του σ΄ένα Ποτάμι, και σε όσα του έλεγε, και τον μέντορά του σε έναν απλό φτωχό άνθρωπο, που «ήξερε να ακούει όπως κανένας άλλος».
Ο Θεός, λοιπόν, για τον καθένα μας μπορεί να βρίσκεται στο πιο απλό πράγμα. Μπορεί να ψάχνουμε τον καλύτερο και τον πιο σοφό δάσκαλο - όπως ο Σιντάρτα - , αλλά τελικά αυτός που θα νοηματοδοτήσει τη ζωή μας να είναι αυτός που ποτέ δεν τον αξιολογήσαμε ως τέτοιο. Αν κάτι μπορούμε να συνάγουμε από τον Σιντάρτα είναι η αποδοχή και η Αγάπη προς Όλα (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας). Η Ηθική δεν συνδέεται με το δέον γενέσθαι ούτε με το Καλό, αλλά με το Είναι.
Και η συνθετότητα της φύσης, μας διδάσκει την απλότητά της:
«Όπως το νερό σκαρφαλώνει στον ουρανό και γίνεται βροχή, και πέφτει απ’ τον ουρανό και γίνεται πηγή, ρυάκι, ποταμός, που τρέχει απ΄την αρχή και κυλάει πάλι, έτσι και το Είναι μας μεταβάλλεται, αλλά ποτέ δεν παύει να Είναι, όπως το νερό σε κάθε μορφή του παραμένει νερό.»
- Κατηγορίες
- Eng Films
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει