ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ

354 Προβολές

Ευχαριστώ! Μοιραστείτε το με τους φίλους σας!

Δεν σας άρεσε αυτό το βίντεο. Ευχαριστώ για τα σχόλια!

Published Feb 26, 2016

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος.
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις.
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας σε ζωντανή ηχογράφηση από τη συναυλία στο OLYMPIA, «Η ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ ΣΤΟ OLYMPIA», 1986, όπου ακούγεται για πρώτη φορά με ελληνικούς στίχους ο ΚΕΜΑΛ από το έργο REFLECTIONS (1970), εδώ από το CD«ΟΡΘΙΟΙ», 2004.

Ακούστε τώρα την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο,
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, στη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί,
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί,
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που απ' τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Hark to the story of Kemal
a young prince of the East
descendant of Sinbad the Sailor
who thought he could change the world.
But bitter is the will of Allah
and dark the souls of men.

In the lands of the East once upon a time
the purse was empty and the water stale.
In Mosul and Basra on the old coconut tree
the children of the desert now cry bitter tears.

And a young man of an old and royal line
hears the lament and grows near.
the Bedouins** look at him sadly
and he gives them an oath in Allah's name, that times will change.

When the lords heard of the lad's fearlessness
they set out with wolf's teeth and lion's skin
from Tigris to Euphrates, from the earth to the heavens
they hunt for the deserter, to capture him alive.

The horde descends upon him like rabid dogs
and takes him to the Caliph to place the noose [on his neck]
black honey and black milk he drank that morning
before he breathed his last on the gallows.

The Prophet awaits before the Gates of Heaven
with two elderly camels and a red horse.
They now go hand in hand and it's cloudy
but the star of Damascus kept them company.

In a month and a year they see Allah before them
and from his high throne he says to the simple Sinbad:
"my beaten smart-aleck, times do not change,
the world always moves on by fire and blades"

Goodnight Kemal, this world will never change.
Goodnight...