Είκοσι χρόνια πριν, το 1979, ο Θύμιος Καρακατσάνης ανέβασε το έργο του Δημήτρη Ψαθά «Φον Δημητράκης» στο θέατρο Αλάμπρα. Εφέτος ο γνωστός ηθοποιός το παρουσιάζει και πάλι στο γειτονικό θέατρο Βεάκη. Πόσο διαφορετική όμως μπορεί να είναι μια παράσταση του ίδιου έργου από τον ίδιο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή; «Η ματιά μου στο έργο έχει αλλάξει εξαιτίας της απόστασης των γεγονότων. Εμείς μεγαλώσαμε με μια φόρτιση ανάλογα με την ιδεολογική τοποθέτηση της οικογενείας μας. Με την απόσταση όμως του χρόνου μπορείς και βλέπεις τα πράγματα καλύτερα. Αυτό που είναι αναλλοίωτο είναι ο καρεκλοκενταυρισμός. Οι άνθρωποι έχουν μια ατέρμονη και επικίνδυνη φιλοδοξία, την αγάπη για την εξουσία. Ο Φον Δημητράκης λέει φράσεις που είναι σαφέστατες. Οταν έλεγα αυτές τις φράσεις τότε, δεν έβλεπα το μέγεθός τους, το υπόβαθρό τους. Τώρα βλέπουμε το έργο με πιο καθαρή ματιά, μπορούμε να αποστάζουμε την πραγματικότητα. Και σ' αυτό μας βολεύει η ίδια η εποχή μας. Εχουμε αντίκρισμα στο σήμερα» πιστεύει ο Θ. Καρακατσάνης.
Ο καρεκλοκενταυρισμός δεν είναι όμως φαινόμενο που αφορά μόνο την πολιτική και ίσως το μήνυμα του Δ. Ψαθά αλλά και του «Φον Δημητράκη» να είναι καθολικότερο. Σε ό,τι αφορά τον χώρο του θεάτρου, ο Θ. Καρακατσάνης πιστεύει ότι το «κυνήγι της εξουσίας» δεν απουσιάζει... «Υπάρχει καρεκλοκενταυρισμός και στο θέατρο. Και ίσως αυτός που σας ομιλεί να είναι ένας από τους καρεκλοκένταυρους. Αυτή είναι η κατάρα μας, γιατί προσπαθούμε να συναγωνιστούμε σε πράγματα που δεν έχουν σχέση με το θέατρο. Το να ψάχνεις απεγνωσμένα την προβολή σου γιατί μόνο έτσι υπάρχεις σημαίνει ότι είσαι στο παιχνίδι της αναζήτησης ενός πλαισίου. Πρέπει να είσαι φανερός, να σε ξέρει ο κόσμος. Αυτό θα μπορούσε να γίνεται από τα μέσα ενημέρωσης χωρίς να προσπαθούμε εμείς. Να όμως που, όπως λένε, όποιος φωνάζει πολύ γίνεται γνωστός. Και μέσα σ' αυτή τη λογική της προβολής μπορεί λίγο λίγο να γινόμαστε κι εμείς άνθρωποι χωρίς ουσία. Υπάρχει όμως και ο άλλος κίνδυνος: να πεις ότι δεν μ' ενδιαφέρει. Εκεί μπερδεύονται κάπως τα πράγματα διότι υπάρχει και το οικονομικό ....
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=116160
Ο καρεκλοκενταυρισμός δεν είναι όμως φαινόμενο που αφορά μόνο την πολιτική και ίσως το μήνυμα του Δ. Ψαθά αλλά και του «Φον Δημητράκη» να είναι καθολικότερο. Σε ό,τι αφορά τον χώρο του θεάτρου, ο Θ. Καρακατσάνης πιστεύει ότι το «κυνήγι της εξουσίας» δεν απουσιάζει... «Υπάρχει καρεκλοκενταυρισμός και στο θέατρο. Και ίσως αυτός που σας ομιλεί να είναι ένας από τους καρεκλοκένταυρους. Αυτή είναι η κατάρα μας, γιατί προσπαθούμε να συναγωνιστούμε σε πράγματα που δεν έχουν σχέση με το θέατρο. Το να ψάχνεις απεγνωσμένα την προβολή σου γιατί μόνο έτσι υπάρχεις σημαίνει ότι είσαι στο παιχνίδι της αναζήτησης ενός πλαισίου. Πρέπει να είσαι φανερός, να σε ξέρει ο κόσμος. Αυτό θα μπορούσε να γίνεται από τα μέσα ενημέρωσης χωρίς να προσπαθούμε εμείς. Να όμως που, όπως λένε, όποιος φωνάζει πολύ γίνεται γνωστός. Και μέσα σ' αυτή τη λογική της προβολής μπορεί λίγο λίγο να γινόμαστε κι εμείς άνθρωποι χωρίς ουσία. Υπάρχει όμως και ο άλλος κίνδυνος: να πεις ότι δεν μ' ενδιαφέρει. Εκεί μπερδεύονται κάπως τα πράγματα διότι υπάρχει και το οικονομικό ....
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=116160
- Κατηγορίες
- Entertainment
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει