Υπόθεση: O Πρίγκιπας Άμλετ, γιος του πρόσφατα εκλιπόντος Βασιλιά της Δανίας, είναι σίγουρος πως ο θείος του και αδερφός του πατέρα του, ο Κλαύδιος, που ανέβηκε στο θρόνο και παντρεύτηκε τη μητέρα του Γερτρούδη, είναι ο δολοφόνος του πατέρα του. Όταν το φάντασμα του πεθαμένου Βασιλιά του θα εμφανιστεί μπροστά του επιβεβαιώνοντας την υποψία του, ο Άμλετ γεμίζει από οργή και αποφασίζει να πάρει εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα του.
Ο «Άμλετ» του Grigoriy Kozintsev θεωρείται (και δικαίως) ως η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματος του Σαίξπηρ και ως η μοναδική που μπορεί να σταθεί απέναντι στην αντίστοιχη μεταφορά του Laurence Olivier (1948). Οκτώ χρονιά δουλειάς πάνω στο σενάριο και δύο γυρίσματος, κατάφεραν να κάνουν τους συνοφρυωμένους Άγγλους κριτικούς, τους πάντα επιφυλακτικούς όταν πρόκειται για το εθνικό τους ταμπού, να πουν εν χορώ πως ο υστερότοκος Άμλετ που ο Kozintsev εκμαίευσε απ' τις σελίδες του Σαίξπηρ, ήταν αυτός που υπήρχε στο νου του μεγάλου δραματουργού.
Ο Ρώσος σκηνοθέτης, μένοντας απόλυτα πιστός στο θεατρικό κείμενο (σε μετάφραση του μεγάλου , ερμηνεύει τις πράξεις του διασημότερου σαιξπηρικού ήρωα κάτω από μια ιστορική όσο και υπαρξιακή οπτική. Διατηρεί το βάθος, τη καυστικότητα, ακόμα και το χιούμορ του πρωτότυπου κειμένου. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι στην συγκεκριμένη εκδοχή, συμμετείχαν οι κορυφές των τεχνών και των γραμμάτων της εποχής εκείνης. Αρκεί να αναφέρουμε ότι η μετάφραση ήταν του Μπόρις Πάστερνακ (συγγραφέα του "Δόκτωρ Ζιβάγκο") και η μουσική του Ντμίτρι Σοστακόβιτς!
Ο Innokentiy Smoktunovskiy υπήρξε, κατά γενική ομολογία, ο μεγαλύτερος Άμλετ όλων των εποχών, υποχρεώνοντας τον έτερο μεγάλο Άμλετ, τον Laurence Olivier, να υποκλιθεί στην ανωτερότητά του. Ο Αμλετ, με τον ανδρισμό και την αποφασιστικότητα που τον ενσαρκώνει ο Smoktunovskiy είναι ένας γιός που ζητάει εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα του, ένα αγόρι που ερωτεύεται σαν αυτό να ήταν το τελευταίο πράγμα που θα κάνει στη ζωή του και ένας άντρας παγιδευμένος μέσα στο στρόβιλο μιας παράλογης καθημερινότητας που θα τον βρει σαν μελαγχολικό και ευαίσθητο διανοούμενο, σε έναν κόσμο καμωμένο από ακόλαστους και γλεντοκόπους αθλίους. Εξαιρετική και η Anastasia Vertinskaya στο ρόλο της Οφηλίας. Η μορφή της ντυμένη με κρινολίνο στηριγμένο σε σκληρό συρμάτινο πλαίσιο συμβολίζει κι αυτή τη μοίρα των έξυπνων και ευαίσθητων σε ένα σκληρό περιβάλλον. Οι απλοί άνθρωποι, τέλος, απεικονίζονται ρακένδυτοι και είναι, όπως ο νεκροθάφτης, καλόκαρδοι και ειρηνικοί.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε, ότι η ταινία τιμήθηκε το 1964 με το ειδικό βραβείο της επιτροπής του Φεστιβάλ Βενετίας, ενώ είχε αποσπάσει και δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα (Καλύτερης Ταινίας-Καλύτερου Ξενόγλωσσου Ηθοποιού). Πολλοί τη κατατάσσουν ανάμεσα στις 10 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Πρωτότυπος Τίτλος: Гамлет/ Hamlet
Βαθμολογία IMDb: 8,2/10
Σκηνοθεσία: Grigoriy Kozintsev
Πρωταγωνιστούν: Innokentiy Smoktunovskiy, Anastasiya Vertinskaya, Mikhail Nazvanov, Elza Radzina, Yuriy Tolubeev, Vladimir Erenberg, Stepan Oleksenko
Ο «Άμλετ» του Grigoriy Kozintsev θεωρείται (και δικαίως) ως η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματος του Σαίξπηρ και ως η μοναδική που μπορεί να σταθεί απέναντι στην αντίστοιχη μεταφορά του Laurence Olivier (1948). Οκτώ χρονιά δουλειάς πάνω στο σενάριο και δύο γυρίσματος, κατάφεραν να κάνουν τους συνοφρυωμένους Άγγλους κριτικούς, τους πάντα επιφυλακτικούς όταν πρόκειται για το εθνικό τους ταμπού, να πουν εν χορώ πως ο υστερότοκος Άμλετ που ο Kozintsev εκμαίευσε απ' τις σελίδες του Σαίξπηρ, ήταν αυτός που υπήρχε στο νου του μεγάλου δραματουργού.
Ο Ρώσος σκηνοθέτης, μένοντας απόλυτα πιστός στο θεατρικό κείμενο (σε μετάφραση του μεγάλου , ερμηνεύει τις πράξεις του διασημότερου σαιξπηρικού ήρωα κάτω από μια ιστορική όσο και υπαρξιακή οπτική. Διατηρεί το βάθος, τη καυστικότητα, ακόμα και το χιούμορ του πρωτότυπου κειμένου. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι στην συγκεκριμένη εκδοχή, συμμετείχαν οι κορυφές των τεχνών και των γραμμάτων της εποχής εκείνης. Αρκεί να αναφέρουμε ότι η μετάφραση ήταν του Μπόρις Πάστερνακ (συγγραφέα του "Δόκτωρ Ζιβάγκο") και η μουσική του Ντμίτρι Σοστακόβιτς!
Ο Innokentiy Smoktunovskiy υπήρξε, κατά γενική ομολογία, ο μεγαλύτερος Άμλετ όλων των εποχών, υποχρεώνοντας τον έτερο μεγάλο Άμλετ, τον Laurence Olivier, να υποκλιθεί στην ανωτερότητά του. Ο Αμλετ, με τον ανδρισμό και την αποφασιστικότητα που τον ενσαρκώνει ο Smoktunovskiy είναι ένας γιός που ζητάει εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα του, ένα αγόρι που ερωτεύεται σαν αυτό να ήταν το τελευταίο πράγμα που θα κάνει στη ζωή του και ένας άντρας παγιδευμένος μέσα στο στρόβιλο μιας παράλογης καθημερινότητας που θα τον βρει σαν μελαγχολικό και ευαίσθητο διανοούμενο, σε έναν κόσμο καμωμένο από ακόλαστους και γλεντοκόπους αθλίους. Εξαιρετική και η Anastasia Vertinskaya στο ρόλο της Οφηλίας. Η μορφή της ντυμένη με κρινολίνο στηριγμένο σε σκληρό συρμάτινο πλαίσιο συμβολίζει κι αυτή τη μοίρα των έξυπνων και ευαίσθητων σε ένα σκληρό περιβάλλον. Οι απλοί άνθρωποι, τέλος, απεικονίζονται ρακένδυτοι και είναι, όπως ο νεκροθάφτης, καλόκαρδοι και ειρηνικοί.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε, ότι η ταινία τιμήθηκε το 1964 με το ειδικό βραβείο της επιτροπής του Φεστιβάλ Βενετίας, ενώ είχε αποσπάσει και δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα (Καλύτερης Ταινίας-Καλύτερου Ξενόγλωσσου Ηθοποιού). Πολλοί τη κατατάσσουν ανάμεσα στις 10 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Πρωτότυπος Τίτλος: Гамлет/ Hamlet
Βαθμολογία IMDb: 8,2/10
Σκηνοθεσία: Grigoriy Kozintsev
Πρωταγωνιστούν: Innokentiy Smoktunovskiy, Anastasiya Vertinskaya, Mikhail Nazvanov, Elza Radzina, Yuriy Tolubeev, Vladimir Erenberg, Stepan Oleksenko
- Κατηγορίες
- Eng Films
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει